Nooit meer zoals toen

Kim de Lange • mrt. 26, 2023

Ik fiets naar de opticien in Zwolle om mijn bril opnieuw te laten afstellen. Twee rode vlekken teisteren mijn neusvleugels door de iets te strak afgestelde bril.

Als ik in de buurt van de opticien fiets, overvalt mij een gevoel van weemoed naar een tijd die er niet meer is en ook nooit niet meer terug komt. Ik kijk naar rechts, daar aan het einde van de rotonde en dan naar rechts, woonde mijn uithuizige dochter. Nu woont ze een stad verderop. Vreemd dat op sommige momenten ineens het Empty Nest Syndrome in alle hevigheid oplaait. Als de APK opticien erop zit, drink ik een kop koffie met mezelf en mijn ongezellige gedachten en probeer ik het gevoel van heimwee maar toe te laten.


Zit ik hier nu, twintig jaar later. ‘Is dit nu later?’ schalt het in mijn hoofd. Jeetje wat was ik een jonge moeder, nog maar drieëntwintig. Voor het raam van de koffietent blijft mijn blik hangen in de richting van de kamer waar ik woonde, midden in de stad. Uit een hartstochtelijke liefde werd mijn dochter geboren. Wat was ik nog jong, een kind met een kind als ik de foto’s terugzie. De feiten waren dat ik en de vader van mijn dochter er al snel achter kwamen dat onze liefde geen lang leven beschoren was. De verschillen te groot, tijdens de zwangerschap moesten we elkaar in feite nog leren kennen. Ook al heeft de relatie het niet overleefd, er is een prachtige dochter uit voortgekomen waar ik nog steeds heel dankbaar voor ben.   


Als ik ’s avonds een lijst foute oude disco hits opzet om het gemoed op te vijzelen komt er diep van binnenuit het gemis omhoog zetten. ‘Het wordt nooit meer zoals toen,’ zegt een klein stemmetje. De gewoonte dat ze thuiskwam tegen vieren, dan kletsen over hoe de dag was, de rituelen, de gezelligheid ervan, die het einde van de werkdag inluidde. Het is allemaal anders nu. Die tijd komt nooit meer terug. Heb ik er wel genoeg van genoten van die periode? Had ik misschien nog meer betrokkenheid moeten tonen bij buitenschoolse activiteiten op school? Dit soort onzinnige gedachten teisteren mijn zware gemoed.



Een flinke huilbui laat ik over me heen komen terwijl ik de taart in de oven gaar kijk. Een leeg nest, er wordt vaak wat bagatelliserend over gedaan of geantwoord als je vraagt: “Hoe is dat nou eigenlijk voor jou?” met een snel: ‘Mijn kind heeft het fantastisch en dat vind ik het belangrijkste,’ voorbijgaand aan de vraag hoe het als ouder voelt. Ik vind het een pittig rouwproces. De scherpe randjes zijn er dan wel af maar het kan me zomaar af en toe overvallen. Zomaar op een lentedag als ik met geïrriteerde rode neusvleugels naar de opticien fiets.  


door Lydia 30 apr., 2024
Kunstmatig geluk is een vervolg op het eerder verschenen Opgefokt en Ugly cry ‘Hoe gaat het met je koekenpan?’ vraagt een vriendin tijdens een kop koffie met M&Ms bij haar op de bank.
door Lydia 21 apr., 2024
Met een onderdrukte snik ruk ik de autodeur open en spring achter het stuur. De volgende vijf minuten huil ik, alleen in de auto, mijn 'ugly cry': met harde uithalen en veel snot. Mijn tweede poging om over hormonen te praten bij de huisartspraktijk was opnieuw geen succes. Ik besluit, ondanks het recept in mijn jaszak, niet meer naar de apotheek te gaan vandaag.
door Lydia 28 okt., 2023
De bel gaat en ik loop naar de deur. Mijn ouders komen verse pizza's eten, de nieuwste hobby van mijn man en mijn moeder, maar dat is een verhaal voor een andere blog.
door Kim de Lange 08 okt., 2023
Ik staar naar de halve pleister op mijn buik die aan de zijkanten al iets omhoog begint te krullen. Deze pleister moet me gaan verlossen van opvliegers die op de meest vervelende tijdstippen opduiken en zich niet laten beteugelen door het verminderen van koffie of minder stress.
door Mirjam Versaan 13 sep., 2023
Ze zijn ook allemaal hetzelfde, die pubers! Doe ik de deur van de badkamer open breek ik bijna mijn nek, omdat ik over van alles heen moet stappen. Mijn dochters zijn uit hun kleren gestapt en hebben hun broeken, truien en sokken op de badkamervloer laten liggen.
door Bianca van Walbeek 03 apr., 2023
Vorig jaar nam ik me voor ‘elk jaar een nieuw avontuur’. 5 weken workaction, dit jaar wandelen naar Santiago. Maar ook kleiner; elk maand iets avontuurlijks doen waar ik energie van krijg en nieuwe energie ontmoet.
door Kim de Lange 01 feb., 2023
‘Het is hier zo ontzettend koud mama, de thermostaat mag maar op 18 graden overdag van de huisbaas,’ zegt mijn dochter snipverkouden door de telefoon.
door Bianca van Walbeek 19 jan., 2023
En opeens is het dan zover; 2023, het jaar van mijn tussenjaar!
door Lydia 15 jan., 2023
‘Pff ik weet niet wat ik heb joh.. ik heb zin om iemand op z'n bek te slaan,’ zeg ik tegen Urvin terwijl we samen wat in de keuken staan te rommelen.
door Kim de Lange 28 dec., 2022
De kerstdagen stonden voor de deur te dringen. Ik had er zin in en een hele week een goede energie opgedaan.
Meer posts
Share by: